Liefde & polar plungen (Liefdefjorden, Zaterdag 19 juni)

Het fjord waar we ’s middags in kwamen heeft de toepasselijke Nederlandse naam Liefdeflorden. Waarschijnlijk ooit de naam van een Nederlands schip, maar toepasselijk omdat het een gebied is om verliefd op te worden. Dit is echt het mooiste stukje landschap hier in Spitsbergen: mooie ruige rots-bergen aan beide kanten, een aantal gletsjers en pakijs aan het einde van het fjord. Maar het werd nog beter dankzij het weer: de wind ging compleet liggen en het zonnetje brak eindelijk weer eens goed door. Gevolg was een blauwe hemel, met wat kleine oplossende wolkjes rondom de toppen van de bergen en een spiegelgladde zee. Het plaatje was onbeschrijvelijk mooi – gelukkig dat er zoiets bestaat als een fototoestel.


En door dit prachtige plaatje mochten we kayakken. Kan niet beter. Geen wind, geen stroming, geen geluid. Alleen het spletsen van de paddels, het geluid van de vogels die naast je het water induiken op zoek naar vis, en af en toe het dreigende gekraak van de gletsjers op de achtergrond. En om het dan af te maken: het spetteren van een zeehond die plotseling naast je kayak opdook. Heb je het totaalplaatje? Onvergetelijk! Ongeloofelijk!

Dit en het zien van ijsberen in het wild maakt dit de perfecte dag. Gelukkig dat de cruise nog maar één dag duurt, want mooier kan niet. Maar goed, de dag moest op een onvergetelijke manier afgesloten worden. Dus melde ik me aan voor de polar plunge, een soort nieuwjaarsduik maar dan erger. Samen met vier andere dapperen (de belangstelling was beperkt) werden we naar een ijsvrij strandje gederigeerd. Zwembroek aan en rennen maar!

Mijn taktiek was simpel: zo hard mogelijk het water inrennen zodat je niet meer kunt stoppen. En dit is ook volgens mij DE taktiek, want op het moment dat je totaal in het waterduikt gaat er maar één signaal in je hersenen om: “eruit, eruit, eruit, eruit. nu. nu nu”. Maar dankzij dit en het kayakken wordt ik wel een tv-ster in Australie. Want er is een filmploeg uit Australie aan boord die een reisprogramma maakt. Zeg maar de Floortje Dressink uit Australie, maar dan is die Floortje twee meter groot, ruim 150 kg zwaar en heeft een snor. Maar goed, behalve dat ze een tijdje beelden schoten van mijn kayakkunsten werd ook het plungen door ze gefilmd en probeerden ze een interview af te nemen toen ik het strand weer opstormde. Ik hoop maar dat er iets zinnigs is uitgekomen.....